ikinci eskiz

Sözün gücüne, söylemenin anlamsızlığına, söylememenin imkansızlığına yani delirticiliğine inanıyorum.

Sanat bu karşıt durumların sebep olduğu gerilimin bir sonucu.

Uzun zamandır çizmiyordum da. Eskizlerim işe yarıyor olmalı ki 1-2 yeni karalamam var.

Yakın zamanda, konuşamadıklarım yüzünden, taşamadıklarımı artık taşıyamadığım için, hastalandım. Direncim de zayıfladığından, bilincimin dışına teslim olmak üzereyim. Söylenemeyen birikiyor, her söz kendi muhatabını istiyor. İşin aslı şu: biriyle olan meseleni, o kişiden başkasıyla çözemezsin.

Sonunda unfold edebilmeye başlayana kadar, kendini ex-pliqé etmek zorunda kalana kadar, bir insan kendine doğru en fazla kaç kez kat’lanabilir?

…

Ve insan kendini bile yeterince iyi temsil edemiyorken, bir başkasının onu temsil edebileceğine, demokrasiye, bizi kim inandırdı?