Dün gece, dik bir yokuşun, benim sokağın yani alt kısmındayım. Yukarı çıkacağım eve. Suların aktığını fark edince şaşırıyorum. Aktıkça sokağın tozunu toprağını beraberinde sürüklüyor. Yağmur suları değil akan. Ben dökmüşüm yokuşun tepesinden, bunu biliyorum sadece. Ve ferah bir şeye şahit olduğumu. Yokuşun hem tepesindeymişim hem dibinde. Belki de göz yaşlarım, ızdırabım ve şefkatim. Hayretim ve hasretim. Savaşım ve sevişim. Şefkatim ve şefkatim. * Delirmek belirmektir. * ‘İş

Dün gece, çocuğunu şiirlere emanet eden bir çift gördüm. Şiirlere emanetmişiz aslında hepimiz. Bu rüyanın ertesinde bir anne bana oğlunu emanet etti. Ertesi geceyse bana emanet edilen bir kız çocuğuyla el ele yürüyüş yapıyorduk. Şiirlere emanet edilen oğlanla bana emanet edilen oğlan, şiirlere emanet edilen oğlanla kendim ve bana emanet edilmiş kızla kendim arasındaki bağlar. İşte annemle babamın kucaklayarak evime getirdiği çiçeğin ihtiva ettikleri. Eski bir rüyadan: Bir şey

#1 aslına rücu etmek Bir kehaneti gerçekleştiriyorum değil de. Ben kehanetim, ve de gerçekleşiyor. Sözün kendisi/yim. Söyleniyor/um....